Biomassa neemt volgens de officiële cijfers het grootste deel van de hernieuwbare energie voor zijn rekening. Maar biomassa leidt niet tot vermindering van de CO2-uistoot. Bij verbranding van biomassa komt meer CO2 vrij dan bij het verstoken van kolen.
De milieubeweging is gedurende lange tijd pleitbezorger geweest van het verstoken van biomassa. De laatste tijd is zij echter van mening veranderd en pleit zij er tegen. Dat is verheugend en een teken van voortschrijdend inzicht. Men mag slechts hopen dat voortschrijdend inzicht ook op vele andere fronten, zoals klimaat, kernenergie, DDT, GMO’s e.d., tot een positieverandering van de milieubeweging zal leiden.
Keerpunt
Meer dan 120 organisaties uit zo’n 30 landen tekenden enkele dagen geleden een positieverklaring getiteld ‘The Biomass Delusion’, waarin (potentiële) financierders worden gewezen op risico’s van investeringen in het gebruik van vaste biomassa voor energiedoeleinden.
Zie onderstaand persbericht van het ‘Environmental Paper Network’. De volledige verklaring vind je hier.
120 groups call on financiers to divest from all large scale forest biomass energy – it’s a dangerous ‘delusion’
October 24, 2018
Over 120 groups from about 30 different countries have signed the position statement “The Biomass Delusion”, declaring the use of forest biomass for renewable energy to be a false solution for climate change mitigation. The broad NGO coalition, which includes organizations such as Greenpeace, NRDC, BankTrack and the Federation of Community Forest Users in Nepal, calls for an end to all finance, subsidies and policy support for large scale bioenergy.
“The Biomass Delusion” statement is released on the campaign day of the bioenergy industry promoting the burning of more wood, and just a couple of weeks after the release of the latest, hard hitting and sobering IPCC report on global warming of 1.5 degrees. The statement stresses that the large scale burning of forests to produce energy harms the climate, the forests, the people and the clean energy transition, and it highlights the importance of forests in the task of limiting the temperature increase.
Due to these strongly negative and adverse impacts, investing in biomass poses serious legislative, financial, reputational and climate risk to financiers.
Legislative Risk – The growing awareness about the negative impacts of burning biomass, including the fact that it emits more CO2eq than coal per unit of energy, will inevitably force lawmakers to abolish any forms of subsidies to this sector. ….
Climate Risk – Burning woody biomass actually contributes to climate change by increasing emissions and by destroying sinks. This will have a direct impact on the industry itself. Changes in the climate can affect water availability, which has direct impacts on the productivity of forests and plantations. Warmer weather also make plantations and forests more vulnerable to wildfires, which can lead to hundreds of thousands of hectares to go up in smoke, as has happened in recent years in Indonesia, Chile and Portugal. This causes serious financial losses, not to speak of the impacts on people’s lives, biodiversity and again, the climate. …
In een briljante satire deed Arjen Lubach al eerder uit de doeken wat er mis is met biomassa. Ik citeer:
Groene energie komt meestal niet van zon en wind. Het grootste deel van de groen stroom wordt opgewekt door het verbranden van biomassa. Daarbij komt CO2 vrij, maar de gedachte er achter is dat die weer wordt opgenomen door nieuwe plantengroei. Het probleem is alleen dat het bos erg langzaam groeit en het verbranden van biomassa erg snel gaat.
Biomassa is helemaal niet zo duurzaam. We verschepen bossen uit Amerika met diesel naar Europa om hier te verbranden, omdat het officieel meetelt als duurzame energie. Dat is heel raar. Maar voormalig minister Kamp kan ons uitleggen waarom biomassa toch 100% duurzaam is.
Tenenkrommend was het weerzien van het interview met de voormalige minister van economische zaken, Henk Kamp, waarin deze in alle ernst verklaarde dat biomassa geen CO2 uitstoot, omdat dat in het parallelle universum van de EU nu eenmaal zo was afgesproken.
Na aftrek van alle genoemde franje blijft onder de streep maar 2,2% groene energie over. En het gekke is dat het kabinet in 2020 op 14% duurzame energie moet zitten. Dus over 2 jaar! Maar het beleid is niet meer dan via boekhoudkundige trucs en het opfikken van Amerikaanse bossen op papier het klimaat redden. Zou het klimaat daar ook intrappen?
Aldus Arjen Lubach.
In zijn analyse slaagde Arjen Lubach er in tien minuten in opening van zaken te geven en decennia van tendentieuze informatie en het verhullen van nadelen van groene stroom door de ‘kwaliteits’media te corrigeren. Laten we hopen dat zulks aanleiding zal geven de groene hysterie te beoordelen voor wat het is: een hoop poppenkast.
Zie verder hier (vanaf 14.55).
Het blijft verontrustend dat de EU, de Nederlandse regering, een deel van de wetenschap, het merendeel van de media en de milieubeweging gedurende vele jaren het sprookje als zou biomassa CO2-neutraal zijn, in stand hebben gehouden. Helaas is dit niet het enige klimaatgerelateerde sprookje dat in omloop is.
Een politiek systeem dat stelselmatig desinformatie verspreidt – in dit geval over klimaat en aanverwante zaken, zoals energie – verspeelt geloofwaardigheid en het vertrouwen van de burger. Volgens politieke analyses zou zulks een belangrijke verklarende factor zijn van het verlies in de peilingen van de gevestigde politieke partijen. Zie bijvoorbeeld de historicus Willem Melching in ‘Opinie op Zondag’ van de Volkskrant: ‘De kiezers doen maar wat en hebben nog een eigen mening ook!’.
Ik citeer:
Politici houden niet echt van de democratie. Waarom zouden ze ook? Democratie betekent dat er telkens verkiezingen zijn. Kiezers zijn tegenwoordig wispelturige wezens en kunnen je zomaar naar huis sturen. Vroeger was je verzekerd van een levenslange carrière in de politiek en het bestuur. De baantjescarrousel draaide vrolijk zijn rondjes en wie per abuis niet werd herkozen kon altijd nog burgemeester worden van een middelgrote provinciestad zoals Arnhem.
Maar aan deze comfortabele tijden is een einde gekomen. De kiezers doen maar wat! En wat zo mogelijk nog erger is: ze hebben ook nog overal een eigen mening over. Vooral over cruciale vraagstukken hebben ze opvattingen gekregen die niet meer stroken met de overtuiging van de ‘boven ons geplaatsten’. De kiezers hebben niet alleen twijfels over het nut van het Europees project, maar ze vertikken het ook nog om de grenzen te openen voor massa-immigratie. Ook weigeren ze hardnekkig hun spaarcentjes in de bodemloze put van het klimaatbeleid te storten.
Hoe het ook zij:
Klimaat maakt meer kapot dan je lief is.