BERKHOUT - Eigenaren van het windmolenpark in Berkhout hebben knallende ruzie over de vervanging van molens.
Door Coen van der Luytgaarden - 27-8-2015,
Subsidie van 11 miljoen euro loopt gevaar
I
n de maatschap Lijsbeth Thijs waarin zes deelnemers participeren en die zeven molens in lijnopstelling exploiteert, heerst verdeeldheid over het nieuwe type molen. Dwarsligger is veehouder Nico Groen. Hij stemt niet in met de plannen. Groen is door zijn maten voor de rechter gesleept. Zij eisen dat hij onmiddellijk uit de maatschap stapt, maar zelfs een kort geding afgelopen week heeft geen uitkomst gebracht. Komt er voor 1 september geen oplossing, dan loopt de reeds toegezegde subsidie van elf miljoen euro gevaar.
De maatschap kiest voor de zogeheten Gamesa molen, maar Groen heeft daar geen enkel vertrouwen in. Daarom weigert hij te investeren in een nieuwe variant die vijftien jaar mee moet gaan. Groen vreest te grote risico’s die zijn bedrijf naar eigen zeggen financieel naar de afgrond kunnen drijven.
De gemoederen binnen de maatschap zijn hoog opgelopen. Pogingen het conflict bij te leggen buiten de rechtbank om hebben gefaald en de verhoudingen zijn er na de rechtszaak niet beter op geworden. Groen werd er tijdens de rechtszaak van beschuldigd andere maten ’te gijzelen’ met zijn houding. Groen op zijn beurt voelt zich ’in diskrediet gebracht’.
Ondertussen wachten de banken, leveranciers en de provincie ongeduldig op de afloop.
Stikken of slikken
,,Voor mij was het stikken of slikken’’, bromt veehouder Nico Groen ten overstaan van de rechter tijdens het kort geding.
Zijn tegenstanders verwijten Groen een ’beschadigende’ houding die zelfs gevestigde geldschieters zoals de Rabobank kopschuw maakt om de nieuwe molens in Berkhout te financieren. Groen op zijn beurt beweert dat er rekeningen zijn achtergehouden en dat hem een zwijgplicht is opgelegd. Over en weer vliegen de verwijten in de Alkmaarse rechtbank. Zo harmonieus als de wieken van de windturbines in de polders bij Berkhout ronddraaien, zo turbulent gaat het er aan toe met juridisch geschut.
De maatschap Lijsbeth Thijs exploiteert zeven windturbines van het type Vestas. In de maatschap nemen deel: Marco Jaapies, Adrianus Neefjes, Elias Peetoom, Pieter Visser, Robert de Wit en Nico Groen. Met zes man bezitten zij dus zeven molens, ieder zijn eigen molen plus die ene gemeenschappelijke elk voor een zesde deel. Samen de kosten, samen rendement.
Nu de oude subsidieregeling eindigt en de opbrengsten niet bijster hoog meer zijn, bereidt de maatschap vervanging voor. Het bedrijf Windbrokers, gespecialiseerd in gebruikte en nieuwe turbines, heeft een panklaar plan. Voor het afbreken en afvoeren biedt Windbrokers een prima prijs en daarmee valt ook de aanschaf van het type Gamesa alleszins te financieren. Met subsidie en steun van de banken erbij lijkt alles in kannen en kruiken.
Leverancier
Maar Groen die als administrateur fungeert en als enige betalingsbevoegdheid heeft, ziet er geen been in. ,,Windbrokers is geen deugdelijke leverancier en is geen gerenommeerd bedrijf. Windbrokers heeft nul euro eigenvermogen en is bijna failliet geweest. Er zijn te weinig garanties voor als zich storingen voordoen. Dat financieel risico is te groot’’, aldus zijn advocaat R. Schram. Die lezing weerleggen zijn maten. ,,Gamesa geeft de minste risico’s. Dus zekerheid en vertrouwen. Ook de ontmanteling van de bestaande molens levert een heel mooi bedrag op. Alles is in kannen en kruiken’’, aldus advocaat J. Schröder namens het overgebleven vijftal.
Rest nog de mogelijkheid Groen uit te kopen zodat hij zijn eigen molen kan exploiteren. Maar hoe moet het dan met de gezamenlijke molen? Verschillende molens neerzetten is geen optie vanwege de vergunning en daarmee vervalt subsidie.
Rechter J. Blokland constateert ’een patstelling’ en doet vrijdag uitspraak.
0 reacties :
Een reactie posten