Duitse elektriciteitsproducenten in financiële duikvlucht

AUTEURGrote verliezen, ontslaggolven en torenhoge schulden. Hoe moet dat verder? Wanneer gaat het licht uit?

 Hans Labohm DATUM 16 mei 2015

Plus: Aankondiging van ‘Het grote klimaatdebat’ in Affligem (nabij Brussel).

De laatste tijd heb ik regelmatig aandacht geschonken aan het fiasco van de DuitseEnergiewende, die als voorbeeld kan dienen voor de ellende die ons te wachten staat met het energieakkoord.

Waar gaat het uiteindelijk om? Uiteindelijk gaat het om het voorkomen van die verschrikkelijke antropogene opwarming van de aarde (die overigens maar steeds niet wil komen). Hoeveel opwarming zal de Energiewende voorkomen? Aannemende dat het Duitsland lukt om de komende decennia de CO2–uitstoot met 80% te reduceren, zal op basis van berekeningen met het MAGICC–model de vermindering van de opwarming van de aarde in 2050  0,006 graden Celsius (!) bedragen. Dat is zó weinig; dat kan niet met thermometers worden waargenomen.

De volstrekte zinloosheid van het klimaatbeleid is de olifant in de zaal die maar voortdurend door iedereen wordt genegeerd. Dus een leuk thema voor Kamervragen. Maar dat terzijde.

Om dit resultaat te bereiken, betalen de Duitsers bijna de hoogste stroomprijzen in Europa (bijna twee maal zo hoog als in Frankrijk). Onder de vele andere schadelijke gevolgen kan ook de teloorgang van de conventionele elektriciteitssector worden genoemd.

Onder de titel, ‘Die arg gebeutelten Energieversorger’, schreef  Willy Marth

Das Jahr 2014 war für die deutschen Stromversorger RWE, EnBW und E.on sowie für den schwedisch-deutschen Konzern Vattenfall kein ersprießliches Geschäftsjahr. Statt Gewinne gab es meist nur Verluste, was seine Ursache in den fallenden Börsenstrompreise hatte. Darüber hinaus drückten alle Unternehmen erhebliche lang- und kurzfristige Schulden, insbesondere wegen hoher Abschreibungen bei den konventionellen Kraftwerken. Damit fehlte es an Investitionen für den Umbau der Stromerzeugungsflotte, vor allem in Richtung der kostspieligen off-shore-Windparks. Bei allen Konzernen fiel der Aktienkurs und es ist eine offene Frage, wann es dort zu einer Umkehr kommen wird. …

Gemessen am Absatz, ist RWE in Europa die Nr. 3 beim Strom und die Nr. 5 beim Gas.

Dennoch: das Unternehmen RWE steckt in der Krise. Im Zuge des Ausbaus der erneuerbaren Energien verdienen die Gas- und Kohlekraftwerke zu wenig Geld; ein Teil der Kraftwerke ist nicht mehr wirtschaftlich.

Aber Gas- und Kohlekraftwerke werden weiterhin gebraucht. Ohne diese Anlagen entstünden regelmäßig Versorgungslücken, nämlich, wenn der Wind nicht weht und, wenn die Sonne nicht scheint. Denn Wind- und Solarstrom sind nun mal nicht auf Knopfdruck verfügbar. Deshalb setzt sich RWE energisch für den sogenannten Kapazitätsmarkt ein. Nach diesem Modell erhalten Stromerzeuger auch dafür eine Vergütung, dass sie Kraftwerke betriebsbereit halten, die jederzeit bei Engpässen hochgefahren werden können. … Das Bundeswirtschaftsministerium lehnt dieses Modell bislang ab, da es bei der Energiewende keine weiteren Subventionen gestatten möchte. …

… das Marktumfeld bleibt schwierig und wird sogar noch schwieriger werden. Die Krise der konventionellen Stromerzeugung wird auch weiterhin die Ertragslage von RWE prägen. Der Betriebsgewinn könnte in diesem Jahr nochmals um zehn Prozent sinken. Der Vorstand hat für diesen Fall bereits eine Änderung seiner Dividendenpolitik angekündigt, um die nötigen Investitionen zu ermöglichen. Die Kommunen in NRW, welche die RWE-Dividenden zum Ausgleich ihrer Haushalte brauchen, werden dies nicht gerne vernommen haben.

Lees verder hier.

Willy Marth behandelt voorts de vergelijkbare situaties bij andere grote Duitse stroomproducenten: EnBW, E.on en Vattenfall. Al met al biedt zijn overzicht een dieptrieste aanblik.

Zoals ik reeds opmerkte, de Duitse situatie biedt een venster op de toekomst van Nederland.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.

- – -

Het Grote Klimaatdebat in Affligem (nabij Brussel)

Charta Vlaanderen nodigt u uit voor het grote klimaatdebat.

“In welke mate is de mens verantwoordelijk voor de klimaatveranderingen?”
Dirk Draulans betreurde recent nog, in verband met het klimaat, dat ‘wetenschappers te weinig wegen op het maatschappelijk debat, waardoor dat gekaapt kan worden door mensen die met veel minder inzicht stellingen verkopen die gemakkelijk geslikt worden.’
Wij hebben vier wetenschappers met relevante ervaring in de klimaatwetenschap uitgenodigd om hier een antwoord op te geven.

Locatie: Aula De Montil – Moortelstraat 8 – 1790 Affligem
Tijd: vrijdag 22 mei 2015 19 uur
Toegang gratis!
VERPLICHT inschrijven (beperkte plaatsen) via: klimaatdebat2015@gmail.com

De moderator is Rik Van Cauwelaert

De verdedigers van de consensus betreffende de klimaatopwarming:

Dirk Verschuren is hoogleraar aan de Universiteit Gent. Hij is onderzoeksprofessor in paleoecologie en klimaatverandering. Zijn onderzoek overkoepelt de disciplines van paleoklimatologie, ecologie, geologie, geografie en archeologie. Zijn voornaamste onderzoeksfoci zijn de reconstructie van klimaatvariatie in Afrika; en huidige tussen mens en natuur in Afrika.
Luc Debontridder is hooggeplaatst klimatoloog voor het KMI. Hij is verantwoordelijk voor de adviezen voor het Rampenfonds van België bij extreem weer. Hij deed veel onderzoek naar de evolutie in extreem weer, zoals windhozen en hagelstenen. Hij is officier ter lange omvaart.

De critici van de visie dat de mens de voornaamste oorzaak zou zijn van de klimaatveranderingen:

Dr. Bas van Geel is bioloog en paleoklimatoloog, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Hij onderzoekt oorzaken van klimaatverandering en gevolgen van menselijke invloed op de vegetatie gedurende de periode na de laatste ijstijd. Van Geel is tegenwoordig (gepensioneerd) onbezoldigd hoofddocent paleo-ecologie aan de Universiteit van Amsterdam.
Marcel Crok is doctorandus in de scheikunde (Rijksuniversiteit Leiden). Hij is freelance onderzoeksjournalist op het gebied van klimaat. Van 2011 tot 2013 was hij expert reviewer van het vijfde IPCC-rapport in opdracht van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu (Nederland). Hij was nog redacteur voor verschillende wetenschappelijke tijdschriften (zoals Ingenieur, Natuur & Techniek). Hij schreef onder meer ‘De Staat van het Klimaat, een koele blik op een verhit debat’.

Aansluitend op debat: Rondetafel-gesprekken met panelleden en een gratis drankje, u aangeboden door Charta Vlaanderen.